Το 1973 στους κινηματογράφους προβλήθηκε η ταινία “Σέρπικο”. Πρόκειται για μια αστυνομική ταινία Αμερικανικής παραγωγής, σε σκηνοθεσία Σίντνεϊ Λουμέτ, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Πήτερ Μάας και σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Πρωταγωνιστής της ταινιας ήταν ο Αλ Πατσίνο.
Η ταινία, όπως και το βιβλίο αναφέρονται στην πραγματική ιστορία του αξιωματικού της αστυνομίας της Νέας Υόρκης Φρανκ Σέρπικο, που στις αρχές της δεκαετίας του 1970 κατήγγειλε τη διαφθορά που ήταν διάχυτη στο αστυνομικό σώμα της Νέας Υόρκης με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με διεφθαρμένους συναδέλφους του. Σε κάθε περίπτωση αξίζει να δείτε την ταινία, η οποία διακρίνεται για το ρεαλιστικό της περιεχόμενο, αλλά και την καλή απόδοση του πραγματικής προσωπικότητας του Φρανκ Σέρπικο.
Πριν ωστόσο ολοκληρωθεί η ταινία, έπρεπε να αντιμετωπιστούν αρκετά προβλήματα, όπως αυτό της μουσικής επένδυσής της! Από τη μια πλευρά ο σκηνοθέτης θεωρούσε πως δεν έπρεπε να μπει μουσική στην ταινία προκειμένου να κρατήσει τον ρεαλιστικό της χαρακτήρα, από την άλλη πλευρά ο Ιταλός παραγωγός (Ντίνο ντε Λαουρέντις), ο οποίος ήθελε να ντύσει την ταινία με μουσική, “έστω και για 14 λεπτά”!
Ο σπουδαίος Μίκης
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης εξομολογείται: “Το “Σέρπικο” δεν θα έπρεπε να έχει μουσική, αλλά στο τέλος προσέθεσα 14 λεπτά σε στρατηγικά σημεία για να προστατέψω την ταινία και εμένα τον ίδιο. Ευτυχώς, την τελευταία στιγμή διάβασα στις εφημερίδες για την αποφυλάκιση του Μίκη Θεοδωράκη, του σπουδαίου αυτού Έλληνα συνθέτη -μόλις είχε βγει από τη φυλακή. Ήξερα ότι εκείνα τα χρόνια οι αριστεροί στην Ελλάδα βρίσκονταν υπό διωγμό από το ακροδεξιό καθεστώς της χούντας. Δεν είχα άλλη επιλογή: αμέσως έτρεξα στο Παρίσι να τον βρω”.
Ο Θεοδωράκης τότε ετοιμαζόταν για μια αμερικανική περιοδεία, και εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να δει για πρώτη φορά ένα rough cut του «Σέρπικο»! Όταν τέλειωσε η προβολή, ο Μίκης αναφώνησε προς μεγάλη απογοήτευση του σκηνοθέτη: «Η ταινία είναι… υπέροχη, αλλά δεν της χρειάζεται η μουσική -δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτήν!». «Μίκη μου, σε παρακαλώ, σκέψου τη θέση μου! Ο Ντίνο θα ξετρελαθεί αν ένας συνθέτης του δικού σου βεληνεκούς βάλει την υπογραφή του στο σάουντρακ και τότε ίσως μπορέσουμε να τη “γλιτώσουμε” με ένα μίνιμουμ μουσικής περίπου δέκα λεπτών», αποκρίθηκε ο Λουμέτ που ήθελε να σώσει το φιλμ με κάθε κόστος.
Ο Μίκης έβγαλε από την τσέπη του μία κασέτα και ρώτησε τον σκηνοθέτη: «Πριν από κάποια χρόνια έγραψα αυτό το χαριτωμένο τραγουδάκι (σ.σ.: εννοεί το τραγούδι «Δρόμοι παλιοί» με τα υπέροχα λόγια του Μανώλη Αναγνωστάκη). Πιστεύεις ότι θα μπορούσα να ζητήσω -ξέρω ‘γώ… -75.000 δολάρια για αυτό;». Ε, τα ζήτησε, τα πήρε και έτσι σήμερα έχουμε μια υπέροχη ταινία με μια θεσπαίσια μελωδία που κάθε φορά που την ακούμε έρχεται στο νου μας αυτός ο μεγάλος ήρωας: ο Φρανκ Σέρπικο!
Πληροφορίες: εφημερίδα “Τα Νέα”
